Transfer środków z rachunku walutowego na rachunek złotowy jest transakcją związaną ze sprzedażą waluty. Wynika to z faktu, że jednostka sprzedaje walutę bankowi, który w ramach zapłaty wpłaca odpowiednią kwotę na rachunek w złotych. W związku z tym do wypływu środków z rachunku walutowego powinien być zastosowany kurs, po
Jednym z elementów pozwu, o którym bezwzględnie trzeba pamiętać składając go do sądu, jest określenie wartości przedmiotu sporu. Co do zasady nie ma z tym większego problemu – najczęściej wszystkie kwoty określone są w złotówkach. Co jednak w sytuacji, kiedy podstawa roszczenia podana jest w innej walucie, najczęściej – w euro? Możliwość wyboru Ustawą z dnia roku o zmianie ustawy Kodeks cywilny oraz ustawy Prawo dewizowe usunięta została ze stanu prawnego zasada walutowości. Miała ona na celu ochronę polskiego systemu monetarnego i uniemożliwiała wybór innej waluty świadczenia niż polski złoty. Aktualne zaś brzmienie art. 358 § 1 KPC kreuje po stronie dłużnika uprawnienie do wyboru waluty świadczenia – pod warunkiem, że w umowie nie zastrzeżono spełnienia go wyłącznie w walucie obcej (tzw. klauzula efektywnej zapłaty). Uprawnienie to przysługuje jedynie dłużnikowi. Wierzyciel natomiast nie ma możliwości wyboru i może domagać się spełnienia świadczenia jedynie w walucie przewidzianej w podstawie zobowiązania. Jeżeli więc strony postanowiły w umowie, że zapłata nastąpi w Euro, wierzyciel w pozwie powinien dochodzić zapłaty w Euro. Potwierdził to Sąd Najwyższy w wyroku z r. (sygn. akt: II CSK 783/14), gdzie wskazał, że wierzyciel nie może domagać się spełnienia świadczenia w walucie polskiej, jeżeli świadczenie pieniężne wyrażono w walucie obcej. Co w takim razie zrobić w sytuacji, kiedy musimy złożyć pozew o zapłatę w w innej niż polska walucie? Czy wartość przedmiotu sporu należy podać w obcej walucie, czy też będziemy tę walutę przeliczać, a jeśli tak, to po jakim kursie? Wartość przedmiotu sporu Zasadą jest wyrażanie wartości przedmiotu sporu w złotych polskich. Jednakże zasada ta nie jest wprost wyrażona w kodeksie postępowania cywilnego. Z uwagi jednak na cel oznaczania wartości przedmiotu sporu, którym jest zastosowanie przepisów dotyczących właściwości sądu, obliczenia opłat oraz kosztów zastępstwa prawnego, oznaczanie wartości przedmiotu sporu w walutach obcych mogłoby prowadzić do licznych nieporozumień i konieczności każdorazowego sprawdzania przez sąd wartości przedmiotu sporu w trybie art. 25 KPC. Takie stanowisko zajął też Sąd Najwyższy w wyroku z r., (sygn. akt. I CR 121/84), w którym stwierdził, że oznaczenie przez powoda wartości przedmiotu sporu z pominięciem obowiązującego kursu walut obcych powinno z reguły spowodować sprawdzenie wartości przedmiotu sporu przez sąd. Skoro żądamy zapłaty w walucie obcej, a wartość przedmiotu sporu musimy podać w złotówkach, musimy wciąż ustalić na jakiej zasadzie winniśmy przeliczyć kwotę na walutę polską. Sąd Najwyższy podaje odpowiedź w innym jeszcze orzeczeniu, a mianowicie w postanowieniu z dnia roku, (sygn. V Cz 49/08). Sąd Najwyższy uznał, że dla określenia wartości przedmiotu sporu lub wartości zaskarżenia w sprawie o roszczenie pieniężne wyrażone w walucie obcej miarodajny jest kurs tej waluty z dnia wniesienia pozwu. Z kolei powoływany już wyżej wyrok Sądu Najwyższego z dnia roku odwoływał się do kursu Narodowego Banku Polskiego. Stanowisko to pozostaje aktualne, szczególnie w świetle art. 358 § 2 kpc, gdzie też jest mowa o kursie średnim NBP. Średni kurs NBP to również kurs do którego odwoła się nasza klauzula wykonalności, o czym niżej. Co natomiast z treścią wyroku? Skoro powód w pozwie żądał zapłaty w Euro, to i wyrok będzie opiewał na Euro. Inny wyrok stanowiłby naruszenie art. 321 § 1 KPC (orzeczenie SN z dn. r., II CKN 712/97, z dn. r., III CK 339/03). Nadanie klauzuli wykonalności Na koniec pozostaje jeszcze rozstrzygnięcie kwestii klauzuli wykonalności. W tym celu sięgnąć należy do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie określenia brzmienia klauzuli wykonalności z dnia 6 sierpnia 2014 r.( z 2014 r. poz. 1092), który wskazuje, że w przypadku, gdy tytuł egzekucyjny opiewa na świadczenie pieniężne w walucie obcej, sąd lub referendarz sądowy nadając klauzulę wykonalności temu tytułowi zobowiązuje komornika do przeliczenia tego świadczenia na walutę polską. W samej treści klauzuli zaś znajdzie się dodatkowe zdanie: „Sąd / Referendarz sądowy zobowiązuje komornika do przeliczenia świadczenia pieniężnego wyrażonego w walucie obcej na walutę polską według średniego kursu waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na dzień sporządzenia planu podziału, a jeżeli planu nie sporządza się – na dzień wypłaty kwoty wierzycielowi.” Reasumując, w pozwie zażądamy zapłaty w walucie obcej. Sąd zasądzi nam również zapłatę w tej samej walucie. Dla celu prawidłowego oznaczenia wartości przedmiotu sporu powinniśmy żądaną przez nas kwotę przeliczyć na złotówki według średniego kursu NBP z dnia złożenia pozwu. Treść klauzuli wykonalności będzie wzbogacona o upoważnienie, na podstawie którego komornik wypłaci nam świadczenie –już w złotówkach. Jeśli nie chcesz tracić czasu na samodzielną walkę sądową, nasi prawnicy z chęcią udzielą Ci kompleksowej pomocy. Sprawdź naszą ofertę lub skontaktuj się bezpośrednio z nami, a pomożemy Ci. Płatność w walucie obcej za fakturę wystawioną w złotych – www.VademecumPodatnika.pl. Podatkowe rozliczenie firmowych transakcji w walucie obcej - Dodatek nr 13 do Przeglądu Podatku Dochodowego nr 16 (496) z dnia 20.08.2019. Jeżeli w kontrakcie wartość transakcji zostanie ustalona w polskich złotych, dokumentować ją będzie Z powodu internacjonalizacji obrotu gospodarczego zdarza się, że strony danej umowy postanawiają, że zapłata za wykonanie jakiejś usługi zostanie wyrażona w innej walucie niż polski złoty. W związku z tym, pojawiają się następujące problemy: czy strony mogą przewidzieć obowiązek zapłaty wyrażony w innej walucie niż złoty polski, czy polski sąd może nakazać zapłatę w tej obcej walucie, jakie są charakterystyczne cechy zobowiązań wyrażonych w walucie powyżej przedstawione aspekty, porusza art. 358 kodeksu cywilnego oraz orzecznictwo i doktryna. Przed zmianą przepisów kodeksu cywilnego, która weszła w życie w dniu 24 stycznia 2009 r., co do zasady wszystkie zobowiązania pieniężne na obszarze Polski mogły być wyrażone jedynie w pieniądzu polskim (z zastrzeżeniem istotnych wyjątków wynikających z Prawa dewizowego oraz z zastrzeżeniem możliwości dokonania spłaty w walucie obcej). Obecnie, jeśli chodzi o zobowiązania powstałe po 24 stycznia 2009 r. i istniejące w tej dacie zobowiązania trwałe, istnieje możliwość wyrażania zobowiązań bezpośrednio w walucie obcej. Oznacza to również, że wierzyciel może złożyć pozew, w którym domagać się może uiszczenia zapłaty w obcej walucie, a sąd, w przypadku uznania tych roszczeń za zasadne, powinien zasądzić zapłatę właśnie w walucie obcej, bez przeliczania jej na złote polskie. W przypadku, jeśli powód będzie domagał się zapłaty w obcej walucie, to sąd, jeśli przeliczy kwotę żądania na walutę polską dopuści się naruszenia art. 321 § 1 kodeksu postępowania cywilnego. W kolejnym etapie procedowania, w postępowaniu egzekucyjnym, zgodnie z art. 783 § 1 zd. 2 sąd powinien nadać klauzulę wykonalności orzeczeniu, w którym zasądza należność w walucie obcej, z zobowiązaniem komornika do przeliczenia tej kwoty na walutę polską według średniego kursu waluty obcej ogłoszonego przez NBP na dzień wypłaty wierzycielowi danej kwoty (albo sporządzenia planu podziału).Aktualnie, jeśli suma pieniężna zobowiązania jest wyrażona w walucie obcej, to dłużnik nie ma obowiązku spełniania świadczenia w tej walucie. Dłużnik mógłby zwolnić się również z zobowiązania, jeśli spłaciłby swój dług w walucie polskiej, zachowując ekwiwalentność zapłaty po przeliczeniu waluty obcej na złotówki. W takim przypadku wierzyciel nie mógłby sprzeciwić się przyjęciu tak wyliczonej sumie pieniędzy przekazanych w polskiej walucie. Wybór waluty, w której dłużnik spłaci zobowiązanie, należy zatem, co do zasady, do dłużnika. Odmiennie jednak, jeśli strony zastrzegłyby w umowie, że zobowiązanie może być wykonane tylko w walucie obcej, to po stronie dłużnika nie ma możliwości zwolnienia się z tego obowiązku poprzez zapłatę w walucie polskiej (tzw. klauzula efektywnej waluty).Art. 358 § 2 wskazuje na sposób obliczenia należności wynikający z wyrażenia zobowiązania w walucie obcej, w przypadku woli dokonania przeliczenia waluty obcej na walutę polską. Co do zasady, wartość waluty obcej określa się według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowego Banku Polskiego z dnia wymagalności roszczenia. Strony czynności prawnej mogą jednak ustalić inny termin lub inny sposób wyliczania należności, w szczególności mogą wskazać, iż kursem będącym podstawą wyliczenia należności będzie kurs z określonego dnia lub strony samodzielnie określą wartość stosunku waluty obcej do waluty polskiej, bez względu na późniejsze zmiany w relacji kursowej (np. 4 zł : 1 euro). W przypadku jeśli jednak dłużnik nie zapłaci zobowiązania w terminie, to kurs przeliczeniowy można ustalić na dzień dokonania zapłaty przez dłużnika. Wyboru w tym zakresie może dokonać wierzyciel, wskazując z reguły na korzystniejszy dla siebie przelicznik walutowy. Ponadto, zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi zobowiązań pieniężnych, jeśli po stronie dłużnika wystąpi zwłoka z wykonaniem zobowiązania, wierzyciel będzie mógł doliczyć do zobowiązania głównego odsetki w walucie obcej, w której wyrażono adwokat Marcin Moj oraz adwokat Marcin HołówkaFoto dzięki uprzejmości Stuart Miles / wpisu Zobowiązanie – wynikający z przeszłych zdarzeń obowiązek wykonania świadczeń o wiarygodnie określonej wartości, które spowodują wykorzystanie już posiadanych lub przyszłych aktywów jednostki [1] . Zobowiązanie powstaje wówczas, gdy zachodzi różnica pomiędzy momentem zaistnienia obowiązku zapłaty a momentem jego zrealizowania. Spółka otrzymuje faktury, które dotyczą krajowych zakupów towarów i usług. Faktury te są wyrażone w walucie obcej, zwykle w euro. Jak powinna wyglądać otrzymana faktura zakupu? W jaki sposób przeliczyć faktury na złote i ująć w księgach rachunkowych spółki? Czy jeśli kwota netto faktury jest wyrażona w euro, a VAT w złotych, to zapłaty kwoty VAT można dokonać z rachunku VAT? Krajowi przedsiębiorcy mogą dokonywać rozliczeń w walucie obcej. Prawidłowe rozliczenie transakcji oraz ujęcie w księgach rachunkowych wymaga zastosowania kilku zasad. VAT w złotych Przy transakcjach pomiędzy podmiotami krajowymi – w przypadku gdy należność z tego tytułu została wyrażona w walucie obcej – należy mieć na uwadze art. 106e ust. 11 ustawy o VAT. Stanowi on, że kwoty VAT wykazuje się w złotych. Zatem niezależnie od tego, w jakiej walucie nastąpi rozliczenie między kontrahentami, kwota VAT powinna zostać wykazana na fakturze w walucie polskiej. Przepis ten ma na celu zapewnienie neutralności VAT. Najprościej rzecz ujmując, chodzi o to, by nabywca miał prawo do odliczenia kwoty podatku w takiej samej wysokości, w jakiej dla sprzedawcy kwota ta stanowiła podatek należny. Kwoty podatku wyrażone w walucie obcej wykazuje się w złotych przy zastosowaniu zasad przeliczania na złote, przyjętych dla przeliczania kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania, o których mowa w art. 31a ustawy o VAT. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 gr pomija się, a końcówki od 0,5 gr zaokrągla się do 1 gr. [przykład 1] przykład 1 4 października 2018 r. pomiędzy krajowymi podmiotami gospodarczymi nastąpiła dostawa towarów opodatkowana według podstawowej stawki VAT – 23 proc. Transakcja tego samego dnia została udokumentowana fakturą na kwotę brutto 2460 euro, w tym VAT w kwocie 460 euro. Zgodnie z umową strony rozliczają się w walucie obcej (euro). Kwota VAT wykazana na fakturze została przeliczona na złote według kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego powstanie obowiązku podatkowego (art. 31a ust. 1 ustawy o VAT), tj. z 3 października 2018 r., który wynosił 4,2949 zł/euro (tabela nr 192/A/NBP/2018). Kwota VAT w złotych wyniosła 1975,65 zł (460 euro x 4,2949 zł/euro). Nabywca, który otrzymał fakturę wystawioną przez krajowego kontrahenta w walucie obcej, nie dokonuje odrębnego przeliczenia kwoty VAT, ponieważ na fakturze jest wykazana kwota tego podatku w złotych przeliczona już przez sprzedawcę. W przypadku gdy dokonany zakup daje nabywcy prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanej faktury, przeliczenia na złote wymaga jedynie wyrażona w walucie obcej wartość netto tego zakupu. Podatek należny wykazany przez sprzedawcę w złotych na wystawionej fakturze stanowi jednocześnie – w tej samej kwocie – podatek naliczony u nabywcy odliczany na podstawie otrzymanej faktury zakupu (przy założeniu istnienia związku zakupu z działalnością opodatkowaną). Kwota netto w walucie obcej Kolejnym elementem rozliczenia jest przeliczenie na złotówki wartości netto zakupu. Na bilansową zasadę wyceny transakcji zakupu wyrażonej w walucie obcej dokonywanej w trakcie roku obrotowego wskazuje art. 30 ust. 2 pkt 2 W myśl tego przepisu wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia odpowiednio po kursie: faktycznie zastosowanym w tym dniu, wynikającym z charakteru operacji – w przypadku sprzedaży lub kupna walut oraz zapłaty należności lub zobowiązań; średnim ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego ten dzień – w przypadku zapłaty należności lub zobowiązań, jeżeli nie jest zasadne zastosowanie kursu, o którym mowa w pkt 1, a także w przypadku pozostałych operacji. W praktyce przyjmuje się, że przeliczenia wartości kosztu wyrażonego w walucie obcej dokonuje się na podstawie średniego kursu waluty ogłoszonego przez NBP na dzień poprzedzający dzień wystawienia faktury. Z kolei podatkowe zasady przeliczania kosztów wyrażonych w walutach obcych określają art. 11a ust. 2 ustawy o PIT oraz art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Wynika z nich, że koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego, ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Aby zatem koszty uzyskania przychodów wyrażone w walucie obcej wykazać w prawidłowej wysokości, po przeliczeniu na złote należy w pierwszej kolejności określić dzień poniesienia kosztu, a następnie zastosować właściwy kurs średni ogłaszany przez NBP. Zgodnie z art. 22 ust. 5d ustawy o PIT oraz art. 15 ust. 4e ustawy o CIT zasadniczo za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury. Oznacza to, że kursem właściwym do przeliczenia faktury w walucie obcej wystawionej przez krajowego kontrahenta jest kurs średni waluty ogłoszony przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Potwierdzają to również organy podatkowe, czego przykładem może być interpretacja indywidualna dyrektora IS w Warszawie z 15 maja 2015 r., nr IPPB5/4510-149/15-2/IŚ. W rezultacie zarówno dla celów bilansowych, jak i dla celów podatku dochodowego wartość kosztu wyrażonego w walucie obcej należy przeliczyć według kursu średniego waluty z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Różnice kursowe Zapłata zobowiązania wobec kontrahenta powoduje powstanie różnic kursowych. Różnice te nie powstaną jednak od kwoty brutto zobowiązania. W przypadku transakcji krajowych wyrażonych w walutach obcych, przedsiębiorcy z uwagi na uregulowania ustawy o VAT przyjmują rozwiązanie polegające na tym, że wartość netto zobowiązania jest regulowana za pośrednictwem rachunku walutowego, natomiast wyrażona w złotych kwota VAT za pośrednictwem rachunku złotówkowego. Taki sposób wykazania i zapłaty wartości zobowiązania przekłada się na późniejsze rozliczenie różnic kursowych, powstałych w związku z zapłatą zobowiązania (art. 24c ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 ustawy o PIT oraz 15a ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT). W przypadku dokonania zapłaty w walucie obcej w części dotyczącej wartości netto zakupu wystąpią różnice kursowe (podatkowe i bilansowe). Natomiast w części dotyczącej zapłaty VAT te różnice nie wystąpią. Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 30 ust. 4 różnice kursowe dotyczące aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych (za wyjątkiem różnic kursowych, o których mowa w art. 30 ust. 5–7 dotyczących działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej) powstałe przy zapłacie zobowiązań w walutach obcych zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych. Zapłata kwoty VAT z rachunku VAT Przepisy ustawy o VAT – w zakresie dotyczącym regulowania kwoty VAT według mechanizmu podzielonej płatności (inaczej: split payment) – dotyczą transakcji krajowych. Zgodnie z art. 108a ust. 3 ustawy o VAT warunkiem zastosowania tego mechanizmu jest, aby zapłata dokonywana przy użyciu komunikatu przelewu nastąpiła w złotych polskich. Moim zdaniem przepisy ustawy o VAT w zakresie dotyczącym split paymentu nie sprzeciwiają się temu, aby w transakcji wyrażonej w walucie obcej, dokonanej pomiędzy podmiotami krajowymi, kwota VAT, która zgodnie z art. 106e ust. 11 ustawy o VAT musi być wyrażona w złotych, została przekazana z rachunku VAT (prowadzonego do złotówkowego rachunku rozliczeniowego), zaś kwota netto została rozliczona w inny sposób, tj. przekazana z rachunku walutowego firmy. przykład 2 Jednostka otrzymała od krajowego kontrahenta fakturę stwierdzającą zakup usługi. Usługa została wykonana 28 września 2018 r. i w tym samym dniu kontrahent wystawił fakturę. Wartość netto faktury wynosiła 2000 euro, natomiast kwota podatku VAT według stawki 23 proc. wykazana w złotych wynosiła 1969,44 zł. Do przeliczenia wartości netto zakupu jednostka zastosowała kurs średni waluty ogłoszony przez NBP w dniu poprzedzającym wystawienie faktury, tj. 27 września 2018 r., który wynosił 4,2814 zł/euro (tabela nr 188/A/NBP/2018). Wobec tego wartość netto zakupu wyniosła 8562,80 zł (2000 euro x 4,2814 zł/euro). 5 października 2018 r. nastąpiła zapłata zobowiązania. Kwota netto została uregulowana z rachunku walutowego, natomiast kwota VAT z rachunku VAT firmy prowadzonego w złotówkach (w komunikacie przelewu firma jako kwotę VAT i kwotę brutto wskazała kwotę 1969,44 zł). Do rozchodu waluty obcej z rachunku walutowego jednostka zastosowała kurs średni waluty ogłoszony przez NBP z dnia poprzedzającego zapłatę, tj. z 4 października 2018 r., który wynosił 4,3090 zł/euro (tabela nr 193/A/NBP/2018/A). Wobec tego wartość uregulowanego zobowiązania wyniosła 8618 zł (2000 euro x 4,3090 zł/euro). Jednostka prowadzi ewidencję kosztów wyłącznie na kontach zespołu 4. Przy zakupie usługi przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego – ze względu na związek zakupu z czynnościami opodatkowanymi. Ewidencja zdarzeń związanych z otrzymaniem faktury od krajowego kontrahenta w walucie obcej oraz dokonaną zapłatą może przebiegać następująco: 1. Faktura – zakup usługi a) Wartość netto usługi (2000 euro x 4,2814 zł/euro) kwota 8562, 80 zł: Wn konto 402 „Usługi obce”, Ma konto 300 „Rozliczenie zakupu”; b) kwota podatku naliczonego 1969,44 zł: Wn konto 221 „Podatek naliczony i jego rozliczenie”, Ma konto 300 „Rozliczenie zakupu”; c) wartość brutto usługi kwota 10 532,24 zł: Wn konto 300 „Rozliczenie zakupu”, Ma konto 202 „Rozrachunki z dostawcami”. 2. WB – zapłata zobowiązania z rachunku walutowego kwota 8618 zł (2000 euro x 4,3090 zł/euro): Wn konto 202 „Rozrachunki z dostawcami”, Ma konto 131 „Rachunek walutowy”. 3. WB (rachunek rozliczeniowy) – zapłata kwoty VAT z rachunku złotówkowego: a) obciążenie kwotą VAT rachunku VAT jednostki i uznanie jej rachunku rozliczeniowego kwota 1969,44 zł: Wn konto 130/1 Rachunek bankowy w banku X (w analityce: rachunek bieżący), Ma konto 130/2 Rachunek bankowy w banku X (w analityce: rachunek VAT); b) zobowiązanie wobec usługodawcy kwota 1969,44 zł: Wn konto 202 „Rozrachunki z dostawcami”, Ma konto 130/1 „Rachunek bankowy w banku X (w analityce: rachunek bieżący). 4. PK – ustalenie ujemnej różnicy kursowej kwota 55,20 zł [2000 euro x (4,3090 zł/euro – 4,2814 zł/euro)]: Wn konto 755 „Koszty finansowe”, Ma konto 202 „Rozrachunki z dostawcami”. Przykład faktury wystawionej w walucie obcej między krajowymi kontrahentami Olsztyn, 4 października 2018 r. Sprzedawca: Alfa sp. z 99-999 Olsztyn, ul. Jesienna 1 NIP: 999-99-99-999 Nabywca: Beta SA 99-999 Warszawa, ul. Zimowa 1 NIP: 999-99-99-999 Faktura nr 777/2018 Nazwa towaru Jednostka miary Ilość towarów Cena jedn. netto (euro) Wartość netto (euro) Podatek VAT Wartość brutto (euro) Stawka Kwota (euro) 1 Płytka podłogowa mkw. 40 50 2000 23% 460 2 460 Podsumowanie: 2000 x 460 2 460 2000 23% 460 2 460 Kwota VAT: 1975,65 zł euro 230 4,2949 zł/euro 192/A/NBP/2018 z 3 października 2018 r. .................. ........................ .............................. ...................................................................... waluta kwota kurs średni NBP (tabela NBP) Do zapłaty: 2000 euro na rachunek walutowy nr …............................... 1975,65 zł na rachunek złotówkowy nr …......................... Termin zapłaty: przelew do 20 października 2018 r. Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości ( z 2018 r. poz. 395 ze zm.). Ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( z 2017 r. poz. 1221 ze zm.). Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL Kup licencję Dokument w walucie obcej a płatność VAT w PLN. Zgodnie z polskim prawem możliwe jest wystawianie faktur w walcuje obcej między polskimi podmiotami . Ustawa nakazuje jednak wyszczególnienie wartości VAT w PLN na dokumencie. W celu uniknięcia różnic kursowych, wielu kontrahentów wymaga zapłaty naliczonego VAT w PLN oraz kwoty netto w Import usług polega na nabyciu usługi od kontrahenta zagranicznego. Często rozliczenie odbywa się w walucie obcej. Istotne w takim przypadku jest ustalenie prawidłowego kursu waluty do jej przeliczenia na złote. Dlaczego muszę ustalić kurs waluty przy imporcie usług? Jeżeli dokonujesz importu usług, to musisz wykazać w JPK i deklaracji VAT podatek należny. We wpisie Metoda na ustalenie czy występuje import usług wskazuję jak ustalić czy faktycznie masz z nim do czynienia. Natomiast o terminie jego rozliczenia przeczytasz w artykule Kiedy rozliczyć VAT od importu usług. Podstawę opodatkowania i kwotę podatku należnego musisz wykazać w złotych. Jeżeli rozliczasz się z kontrahentem w walucie obcej, to do jej przeliczenia na złote zastosować musisz ustawowo określony kurs. Kiedy nie muszę stosować ustawowego kursu? Ustawowego kursu nie musisz stosować jeżeli Twoje rozliczenie realizowane jest w złotych. I to nawet w przypadku, gdy pierwotnie cena została określona w walucie obcej. Kupujesz przelot na stronie zagranicznej linii lotniczej, ceny biletów określone są w euro. Niemniej w trakcie płatności system umożliwia uregulowanie należności w PLN i podaje cenę w tej walucie. Jeżeli płatność zrealizujesz w złotych, to wykazujesz w deklaracji i JPK wartość faktycznie przez Ciebie zapłaconą. Nie stosujesz również kursu wynikającego z ustawy o VAT jeżeli z kontrahentem ustalisz własny kurs przeliczeniowy i płatność faktycznie zostanie zapłacona w złotych. Podpisujesz z kontrahentem z Niemiec umowę, w ramach której masz dostęp do platformy e-learningowej, z której korzystać będą Twoi pracownicy. Miesięczna opłata to 500 euro. Ustalacie jednak, że należność będzie płacona w złotych, wg kursu NBP z pierwszego dnia roboczego danego miesiąca. Tutaj mimo, że cena ustalona jest w euro, to w rzeczywistości zapłata będzie uiszczana w złotych. W deklaracji VAT i JPK wykazujesz kwotę faktycznie przez Ciebie zapłaconą. Przy czym zwróć proszę uwagę, że będą to wyłącznie przypadki, gdy: przed powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu importu usług uzgadniasz z kontrahentem zapłatę w złotych (np. system daje taką możliwość albo wynika to z umowy) oraz faktycznie dokonasz płatności w złotych (tj. kontrahent umożliwia realizację rozliczenia w tej walucie). Kurs wynikający z ustawy o VAT Jeżeli płatność została dokonana w walucie obcej, to stosujemy art. 31a ust. 1 zd. 1 ustawy o VAT, który stanowi: W przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Zgodnie z powyższą regulacją ustalić musisz: kiedy powstał obowiązek podatkowy – szczegółowo kwestię tę opisuję w artykule Kiedy rozliczyć VAT od importu usług; datę ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego; Kurs opublikowany przez NBP na ten dzień roboczy (dla daty z pkt 2) – tabele kursów znajdziesz na tej stronie NBP – musisz wybrać rok i miesiąc, a następnie tabelę z odpowiedniego dnia. Nabywasz usługę doradczą od podmiotu z Wielkiej Brytanii, co stanowi dla Ciebie import usług. Obowiązek podatkowy powstał 22 czerwca 2020 r. W takim przypadku zastosować musisz średni kurs NBP z 19 czerwca 2020 r. (obowiązek podatkowy przypada na poniedziałek, do przeliczenia stosujesz więc średni kurs z piątku). Co jeśli kontrahent wystawi fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego? Zapewne znana jest Ci reguła, że jeżeli faktura została wystawiona przed datą powstania obowiązku podatkowego, to do przeliczenia waluty obcej stosujemy kurs z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Zasady tej jednak nie stosujemy w odniesieniu do importu usług! Została ona wyrażona w art. 31a ust. 2 ustawy o VAT. Lecz dotyczy jedynie przypadków, gdy wystawiającym fakturę jest podatnik. W przypadku importu usług podatnikiem jesteś Ty – jako nabywca usługi. Jednocześnie jako kupujący, nie wystawiasz faktury. Powyższe oznacza, że w przypadku importu usług zawsze stosujemy średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego. Data wystawienia faktury nie ma tutaj żadnego znaczenia. Jaki kurs zastosować jeżeli była zaliczka? Jeżeli przy imporcie usług wpłacasz zaliczkę – a więc dokonujesz płatności przed wykonaniem usługi, to na gruncie VAT zdarzenie to rodzi obowiązek podatkowy. Więcej na ten temat przeczytasz we wpisie Kiedy rozliczyć VAT od importu usług. W takim przypadku, jeżeli zaliczka nie opiewa na 100% należności, dla jednej transakcji zastosować musisz dwa kursy przeliczeniowe. dla zaliczki kurs z dnia poprzedzającego dzień dokonania płatności; dla pozostałej należności, kurs z dnia roboczego poprzedzającego dzień wykonania usługi. Nabywasz od podmiotu spoza UE licencję na oprogramowanie do prowadzenia budżetu firmowego. Licencja udzielana jest na czas nieokreślony. Całkowita cena to 1000 dolarów, niemniej 50% wpłacasz przed otrzymaniem licencji, natomiast pozostałą część należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania kodów licencyjnych. Załóżmy, że zaliczka została zapłacona 25 czerwca 2020 r., kody licencyjne zostały przesłane mejlowo 20 lipca 2020 r. i końcowa część należności została uregulowana 3 sierpnia 2020 r. Dla zaliczki zastosujesz kurs NBP z 24 czerwca 2020 r. Dla pozostałej części należności, kurs NBP z 17 lipca 2020 r. Za moment wykonania usługi uznajemy w tym przypadku datę przekazania kluczy licencyjnych. Data zapłaty po wykonaniu usługi nie ma znaczenia dla ustalenia kursu przeliczeniowego. Inne tematy, które mogą Cię zainteresować: cfvU. 132 277 353 255 275 493 447 422 37zobowiązanie w pln zapłata w euro
