Niech nikt w tej sprawie nie wykracza i nie oszukuje brata swego, albowiem jak wam to przedtem powiedzieliśmy, zapewniając uroczyście: Bóg jest mścicielem tego wszystkiego. Nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości. A więc kto to odrzuca, nie człowieka odrzuca, lecz Boga, który przecież daje wam swego Ducha Świętego.
Dołącz do innych i śledź ten utwór Scrobbluj, szukaj i odkryj na nowo muzykę z kontem Czy znasz wideo YouTube dla tego utworu? Dodaj wideo Czy znasz wideo YouTube dla tego utworu? Dodaj wideo O tym wykonwacy Jan Paweł II 5 085 słuchaczy Powiązane tagi Jan Paweł II (łac. Ioannes Paulus II), właśc. Karol Józef Wojtyła (ur. 18 maja 1920 w Wadowicach, zm. 2 kwietnia 2005 w Watykanie) – polski duchowny katolicki, arcybiskup krakowski, kardynał, papież (16 października 1978 - 2 kwietnia 2005), sługa boży Kościoła katolickiego. Poeta i poliglota, a także aktor, dramaturg i pedagog. Filozof historii, fenomenolog, mistyk i przedstawiciel personalizmu chrześcijańskiego. Wyświetl wiki Jan Paweł II (łac. Ioannes Paulus II), właśc. Karol Józef Wojtyła (ur. 18 maja 1920 w Wadowicach, zm. 2 kwietnia 2005 w Watykanie) – polski duchowny katolicki, arcybiskup krakowski… dowiedz się więcej Jan Paweł II (łac. Ioannes Paulus II), właśc. Karol Józef Wojtyła (ur. 18 maja 1920 w Wadowicach, zm. 2 kwietnia 2005 w Watykanie) – polski duchowny katolicki, arcybiskup krakowski, kardynał, papież (16 października 1978 - 2 k… dowiedz się więcej Wyświetl pełny profil wykonawcy Podobni wykonawcy Wyświetl wszystkich podobnych wykonawców Listen to Przykazanie Nowe Daje Wam on Spotify. Jan Paweł II · Song · 2017. Sign up Log in. Home; Search; Resize main navigation. Preview of Spotify. Tekst piosenki: Ref. Przykazanie nowe daję wam, Byście się wzajemnie miłowali. 1. Gdybym mówił językami ludzi i Aniołów, A miłości bym nie miał, Stałbym się jak miedź brzęcząca, Albo cymbał brzmiący. 2. Gdybym posiadał wszelką wiedzę I wiarę taką, iżbym góry przenosił, Lecz miłości bym nie miał, Byłbym niczym. 3. I gdybym rozdał ubogim całą swoją majętność, A ciało swe wystawił na spalenie, Lecz miłości bym nie miał, Nic mi nie pomoże. 4. Miłość jest cierpliwa. Miłość jest łaskawa. Miłość nie zazdrości, Nie szuka poklasku. 5. Miłość nie unosi się pychą, Ale jest pokorna, Miłość nie szuka swego, Gniewem się nie unosi. 6. Miłość nie pamięta złego, Nie cieszy się z niesprawiedliwości, Lecz współweseli się z prawdą. Miłość wszystko znosi i przetrzyma. 7. Miłość nigdy nie ustaje, Zniknie to, co jest tylko cząstkowe. Teraz trwa wiara, nadzieja i miłość, Z nich zaś największa jest Miłość."Przykazanie nowe daje wam, byście się wzajemnie miłowali" Jeśli ktoś chce, może tu wpisywać własne intencję. Byłoby super gdybyśmy łączyli się codziennie o 21.00, będąc w różnych miejscach świata, na wspólnej modlitwie omadlając pozostawione prośby.More from Spiewajacy Swiety 2 LoadingYou Might Like LoadingCurrently Trending Songs LoadingTop Songs By Same Artists LoadingTop Songs By Same Actors LoadingArtistsAbout Przykazanie nowe daje WamListen to Przykazanie nowe daje Wam online. Przykazanie nowe daje Wam is an English language song and is sung by Jan Paweł II. Przykazanie nowe daje Wam, from the album Spiewajacy Swiety 2, was released in the year 2014. The duration of the song is 4:17. Download English songs online from for Przykazanie nowe daje Wam D h e A To przykazanie Ja dziś daję wam, D h e A Byście się miłowali, jak Ja miłuję was. D h eA D-7 Byście się miłowali, jak Ja miłuję was. G A D h A wtedy wszyscy poznają, żeście Moi, /2x e A D / Gdy miłość wzajemną mieć będziecie. /. Taby i akordy do To Przykazanie Ja Dziś Daję Wam - Religijne . Znajdź najlepsze „Słowo Boga” ma na kartach Pismach Świętego szerokie zastosowanie. To wypowiedziane przez Niego słowo komunikuje Jego zamierzenia wobec świata i ludzi. Stąd też centralną figurą Ks. Rodzaju jest właśnie słowo Boga, który mówiąc, powołuje do istnienia. Jednak słowo pojawia się również jako 10 przykazań, choć niewiele osób wie, że te 10 nakazów to właściwie 10 słów. Słowo Boga w ST i NT Bowiem rzekł – i stało się, rozkazał – i powstało tekst: 10 przykazań w Starym Testamencie. Także w… Ks. Rodzaju – czytamy w Psalmie 33:9. Psalmista podsumowuje stworzenie Boga za pomocą słowa. W Nowym Testamencie słowo Boga, w którym zawiera się cały Jego plan zbawienia, pojawia się w Ewangelii Jana. Autorzy Nowego Testamentu posługują się motywem Słowa również, aby opisać Nowe Stworzenie w Chrystusie – tak robi to Paweł w Liście do Kolosan (więcej o tym TUTAJ): dla Pawła istnieje stary człowiek – Adam (cielesny) i nowy człowiek (Chrystus) – i właśnie w nim zawiera się Nowe Stworzenie: dzieci Boże, które nie są synami nieposłuszeństwa, ale wąską drogą podążają do Królestwa śladami swojego Nauczyciela i Pana. Jednak poniżej zwrócimy uwagę na ciekawą zależność między Ks. Rodzaju 1 a Ks. Wyjścia, gdzie znajduje się znany wszystkim doskonale zestaw „10 przykazań” (Wyjścia 20:2-17). Słowa i przykazania Do Izraelitów Bóg wypowiada nie tylko przykazania, ale przede wszystkim słowa: A Bóg wypowiedział wszystkie te słowa (dawar / דָּבַר) (Wyjścia 20:1) Następnie w wersecie z Wyjścia 20:6 pojawia się nakaz: miłosierdzie świadczę tysiącznym pokoleniom tych, co mnie miłują i strzegą przykazań (מִצְוָה / micwa) moich Widzimy więc, że słowa Boga stanowią jednocześnie przykazania, co uważnego czytelnika Biblii nie zaskakuje, bo np. w Psalmie 119 widzimy wiele podobnych paralelizmów. Oto przykład: Psalm 119:9-12 (9) Bet Jak zachowa młodzieniec czystość swojej drogi? Gdy będzie przestrzegał słów Twoich. (10) Szukam Ciebie całym mym sercem, spraw, bym nie odstąpił od Twych nakazów. (11) W głębi serca ukryłem Twoje słowa, bym przeciw Tobie nie popełnił grzechu. (12) Błogosławiony jesteś, o Jahwe, poucz mnie o Twoich ustawach. Słowo w tym krótkim fragmencie zostaje zestawione z ustawą i nakazem. Lista mogłaby być dłuższa, krótki przykład wystarczy jednak, aby zobaczyć, że zarówno hebrajskie „słowo” ma dużo szersze znaczenie niż tylko zwerbalizowanie myśli, ale również samo „przykazanie” to nie jedynie prosty, nic nie niosący za sobą nakaz. Czytaj więcej: co oznacza przykazanie wg Biblii 10 słów / przykazań danych Izraelitom Słów (przykazań) danych Izraelitom jest 10, choć różne denominacje i wyznania dzielą je rozmaicie. Przyjmijmy następujący podział, wynikający wprost z tekstu biblijnego, a rozważania, czy Wyjścia 20:2 („Jam jest Jahwe, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli”), stanowi przykazanie, zostawiając na inną okazję. Wszystkie cytaty w poniższej tabeli, a także w całym artykule za katolicką Biblią Poznańską: 1 Wyjścia 20:3 zakaz posiadania innych bogów poza JHWH Nie będziesz miał żadnych innych bogów oprócz mnie 2 Wyjścia 20:4-6 zakaz sporządzania bałwochwalczych figur (4) (Nie będziesz tworzył rzeźby [bożka] ani żadnej podobizny tego, co jest w górze na niebie lub co jest na dole na ziemi, ani co jest w wodzie poniżej ziemi. (5) Nie będziesz padał na twarz przed nimi i nie będziesz im służył; bowiem Ja, Jahwe, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który dochodzę nieprawości ojców na synach, na wnukach i prawnukach tych, co mnie nienawidzą, (6) ale miłosierdzie świadczę tysiącznym pokoleniom tych, co mnie miłują i strzegą przykazań moich) 3 Wyjścia 20:7 zakaz używania imienia JHWH na próżno Nie będziesz wypowiadał na próżno Imienia Jahwe, twego Boga. Jahwe bowiem nie pozostawi bez kary tego, kto by wypowiadał Jego Imię na próżno. 4 Wyjścia 20:8-11 nakaz świętowania dnia Szabatu (8) Pamiętaj, abyś święcił dzień szabatu. (9) (Sześć dni masz pracować i wykonywać wszelkie twoje zajęcia, (10) lecz dzień siódmy jest szabatem na cześć Jahwe, twego Boga. Nie wolno [wtedy] wykonywać żadnego zajęcia ani tobie, ani twemu synowi czy córce, ani słudze czy służebnicy, ani bydlęciu, ani obcemu, który przebywa w obrębie twoich bram. (11) Jahwe bowiem uczynił w sześciu dniach niebo i ziemię, morze i to wszystko, co jest w nich, a odpoczął w siódmym dniu. Dlatego pobłogosławił Jahwe dzień szabatu i uczynił go świętym). 5 Wyjścia 20:12 nakaz szanowania rodziców Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś żył długo na tej ziemi, którą da ci Jahwe, Bóg twój. 6 Wyjścia 20:13 zakaz mordowania Nie będziesz zabijał. 7 Wyjścia 20:14 zakaz cudzołóstwa Nie będziesz cudzołożył. 8 Wyjścia 20:15 zakaz kradzieży Nie będziesz kradł. 9 Wyjścia 20:16 zakaz wydawania fałszywego świadectwa Nie będziesz fałszywie świadczył przeciw bliźniemu twemu. 10 Wyjścia 20:17 zakaz pożądania Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego: nie będziesz pożądał żony bliźniego twego ani jego sługi, ani służebnicy, ani wołu, ani osła, ani żadnej rzeczy, która należy do twego bliźniego. Rozmaite denominacje spierają się o właściwy podział, bądź też zarzucają sobie nawzajem usuwanie przykazań, czy to Szabatu, czy to lekceważenie zakazu sporządzania posągów, bądź też rugowanie imienia Bożego. Oczywiście wszystkie mają rację, a czytający powyższe zestawienie, sporządzone na podstawie wiernego przekładu, zauważy rozmaite zmiany, jakie zostały dokonane w łonie różnych tradycji religijnych, kiedy je zestawi się ze sobą. Jednak nas interesuje najbardziej, co mówi Biblia. Okazuje się, że”10 słów” znajdziemy również w… Księdze Rodzaju. 10 słów (przykazań) w Księdze Rodzaju Stworzenie, czy może raczej porządkowanie chaosu, zaczyna się w wersecie 3, słowami: I rzekł Bóg: Niech powstanie światło! I światło powstało (Rodzaju 1:3) To początek 10 Bożych deklaracji: Bóg kształtuje świat swoim słowem. Skąd wiemy, że jest ich akurat 10? Początek Księgi Rodzaju to z wielką precyzją, a jednocześnie maestrią napisany tekst, który jest harmonijny na wielu poziomach. My zajmiemy się dziś tym jednym: w przypisie NETBible tłumacze zauważają, że czasowniki posiadające przedrostek waw (ו) nadają tekstowi charakter sekwencyjnej narracji. Dziesięć razy w tym rozdziale dekret Boga o stworzeniu zostaje wyrażony w ten sposób – podkreślają. 1 Rodzaju 1:3-5 stworzenie światła (3) I rzekł (וַיֹּאמֶר) Bóg: Niech powstanie światło! I światło powstało. (4) I widział Bóg, że dobre jest światło. I rozdzielił Bóg światło i ciemność; (5) nazwał światło dniem, a ciemność nocą. I tak nastał wieczór, i nastał poranek, dzień pierwszy. 2 Rodzaju 1:6-8 stworzenie nieba (6) I rzekł (וַיֹּאמֶר) Bóg: Niech powstanie sklepienie pośród wód, i rozdzielił wody – jedne od drugich! I stało się tak. (7) I uczynił Bóg sklepienie, I rozdzielił wody, które były poniżej sklepienia, od wód nad sklepieniem. (8) A sklepienie nazwał Bóg niebem. I tak nastał wieczór, i nastał poranek, dzień drugi. 3 Rodzaju 1:9-10 stworzenie ziemi i morza (9) I rzekł (וַיֹּאמֶר) Bóg: Niech się zbiorą wody spod nieba w jedno miejsce i niech się ukaże ląd! I stało się tak. (10) I ląd nazwał Bóg ziemią, a zebrane wody nazwał morzem. I widział Bóg, że to jest dobre. 4 Rodzaju 1:11-13 stworzenie roślin (11) I rzekł (וַיֹּאמֶר) Bóg: Niech się ziemia okryje zielenią, roślinami wydającymi nasiona i drzewami owocowymi rodzącymi właściwe sobie owoce, w których zawiera się ich nasienie na ziemi. I stało się tak. (12) Ziemia wydała więc zioła, rośliny wydające właściwe sobie nasiona i drzewa owocowe z właściwymi sobie nasionami. I widział Bóg, że to jest dobre. (13) I tak nastał wieczór, i nastał poranek, dzień trzeci. 5 Rodzaju 1:14-19 uczynienie świateł na niebie (14) I rzekł (וַיֹּאמֶר) Bóg: Niech powstaną jasne światła na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy i stały się znakami świąt, dni i lat! (15) Niech będą jasnymi światłami na sklepieniu nieba, aby oświecały ziemię. I stało się tak. (16) Uczynił więc Bóg dwa wielkie, jasne światła: światło większe, aby panem było dnia, i światło mniejsze, by panem było nocy; a także i gwiazdy. (17) I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby oświecały ziemię, (18) a panując nad dniem i nocą oddzielały światło od ciemności. I widział Bóg, że to jest dobre. (19) I tak nastał wieczór, i nastał poranek, dzień czwarty. 6 Rodzaju 1:20-23 stworzenie zwierząt morskich i ptaków (20) I rzekł (וַיֹּאמֶר) Bóg: Niech się zaroją wody mnóstwem istot żywych, a ptaki niech latają nad ziemią pod sklepieniem nieba! I stało się tak. (21) Stworzył więc Bóg wielkie potwory morskie i wszelkie pływające istoty żywe różnego rodzaju, którymi zaroiły się wody, i wszelkie ptactwo skrzydlate, różnego rodzaju. I widział Bóg, że to jest dobre. (22) I błogosławił im Bóg, mówiąc: Bądźcie płodne i mnóżcie się, zapełniajcie wody w morzach, a ptactwo niechaj się rozmnaża na ziemi. (23) I tak nastał wieczór, i nastał poranek, dzień piąty. 7 Rodzaju 1:24-25 stworzenie zwierząt ziemskich (24) I rzekł (וַיֹּאמֶר) Bóg: Niech ziemia wyda różne gatunki istot żywych: zwierzęta domowe, płazy i różne gatunki dzikich zwierząt! I stało się tak. (25) Uczynił więc Bóg różne dzikie zwierzęta, zwierzęta domowe i płazy ziemne. I widział Bóg, że to jest dobre. 8 Rodzaju 1:26-28 stworzenie człowieka (26) I rzekł (וַיֹּאמֶר) Bóg: Uczyńmy ludzi na obraz nasz, podobnych do nas, a niech władają rybami morza i ptactwem nieba, i domowymi zwierzętami, i wszelkimi płazami, pełzającymi po ziemi. (27) I stworzył Bóg ludzi na obraz swój, na obraz Boga stworzył ich: stworzył mężczyznę i kobietę. (28) I błogosławił im Bóg. I rzekł do nich: Płodni bądźcie i mnóżcie się; napełniajcie ziemię i ujarzmiajcie ją. Władajcie rybami morza i ptactwem nieba, i wszelkim zwierzęciem, ruszającym się na ziemi. 9 Rodzaju 1:29-31 stworzenie pokarmu (29) I rzekł (וַיֹּאמֶר) Bóg: Oto daję wam wszelkie rośliny rodzące nasiona na całej ziemi i wszelkie drzewa rodzące owoc, który zawiera nasiona, aby wam były pokarmem. (30) A wszystkim dzikim zwierzętom i wszelkiemu ptactwu nieba, i wszystkiemu, co się na ziemi porusza i ma w sobie życie, przeznaczam wszelką trawę zieloną na pożywienie. I stało się tak. (31) A widział Bóg, że wszystko, co uczynił, jest bardzo dobre. I tak nastał wieczór, i nastał poranek, dzień szósty. 10 Rodzaju 2:1-3 błogosławienie dnia odpoczynku (1) I tak zostały ukończone niebo i ziemia, i wszystkie zastępy ich [stworzeń]. (2) A kiedy ukończył Bóg swe dzieło w szóstym dniu, odpoczął w dniu siódmym po całym dziele, którego dokonał. (3) I błogosławił (וַיְבָרֶךְ) Bóg dzień siódmy, i świętym go uczynił, albowiem odpoczął w tym dniu po całym dziele, które pracą swoją stworzył. Zestawmy teraz oba akty stworzenia: świata fizycznego i kodeksu moralnego. 1 jeden Bóg: JHWH światło 2 oddawanie czci Bogu duchem niebo 3 imię Boga: JHWH ziemia i morze 4 szabat rośliny 5 rodzice światła oddzielające od ciemności 6 zakaz mordowania zwierzęta morskie i ptaki 7 czystość małżeńska zwierzęta ziemskie 8 zakaz kradzieży człowiek 9 prawdomówność pokarm 10 zakaz pożądania odpoczynek Co oznacza liczba 10 w Biblii Tradycja żydowska podkreśla związek między Ks. Rodzaju a 10 przykazaniami. Traktat Pirke Awot 5:1 mówi: „Za pomocą dziesięciu słów świat został stworzony”. Bóg porządku ludzką rzeczywistość, wypowiadając do człowieka 10 słów. Dziesięć uchodzi za biblijny symbol harmonii Bożego stworzenia, łącząc ze sobą liczbę 4 (tego dnia Bóg kończy stworzenie materialnego świata; czwarte przykazanie z Dekalogu dotyczy właśnie świętowania Szabatu, który stanowi pomost między obydwoma rozdziałami – porównaj Wyjścia 20:11) oraz liczbę 6 (liczba człowieka; człowiek zostaje stworzony szóstego dnia, uosobienie grzechu człowieka to trzy szóstki i symboliczna 666; hebrajski niewolnik pracuje sześć lat przez sześć dni w tygodniu; podobnie człowiek po wygnaniu z raju zostaje zmuszony do ciężkiej pracy). Czego uczy nas liczba 10 Słowo Boga może leczyć poranioną grzechem duszę. Czy przypadkiem Mesjasz Jezus uzdrawia właśnie 10 trędowatych (Łukasza 17:12)? W momencie przyjścia posłanego przez Boga Chrystusa ludzkość potrzebowała uleczenia, co symbolizuje 10 trędowatych (trąd to w Biblii symbol grzechu, a grzech to łamanie 10 przykazań; to właśnie do ówczesnych przywódców duchowych Chrystus zwracał się, zarzucając im odejście od Bożego kodeksu moralnego – Marka 7:8: „Zarzuciliście przykazanie Boże, a strzeżecie nakazów ludzkich”). Symptomatyczne, jak kończy się historia. Do Jezusa wraca jedynie Samarytanin, który upadł mu do stóp, dziękując. (17) Jezus odpowiedział: Czyż nie dziesięciu zostało uzdrowionych? Gdzież jest dziewięciu? (18) Żaden nie wrócił, aby uwielbić Boga, tylko ten cudzoziemiec? (19) A jemu powiedział: Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła. [Łukasza 17:17-19] Kolejne słowa w tym samym rozdziale to z kolei słowa Pana, który mówi: Królestwo Boże przyjdzie niepostrzeżenie. To właśnie Królestwo jest symbolizowane w Biblii przez Szabat, który kieruje myśli ludu Bożego na odpoczynek w tym Królestwie, przygotowany i zapowiedziany w cieniach rzeczy przyszłych przez Boga. A jednym z nich jest ostatnie słowo Boga podczas stwarzania z Księgi Rodzaju („I błogosławił Bóg dzień siódmy, i świętym go uczynił, albowiem odpoczął w tym dniu po całym dziele, które pracą swoją stworzył”). Aby do niego wejść potrzebna jest wiara uzdrowionego Samarytanina i traktowanie przykazań Bożych inaczej, niż duchowi przywódcy ówczesnego Izraela.
fot. M. Rosik Głębokie uczucie do drugiej osoby bywa opatrywane mianem ognistej miłości. W sposób metaforyczny możemy o niej mówić także w przypadku największego przykazania Bożego, które wskazał Jezus. Jedno z najważniejszych przykazań zapisanych na kartach Starego Testamentu, przykazanie miłości bliźniego, zostało przypomniane przez Jezusa w rozmowie z faryzeuszami
PRZYKAZANIE NOWE DAJĘ WAM Ant. Przykazanie nowe daję wam byście się wzajemnie miłowali 1. Gdybym mówił językami ludzi i Aniołów, A miłości bym nie miał, Stałbym się jak miedź brzęcząca, Albo cymbał brzmiący. 2. Gdybym posiadał wszelką wiedzę I wiarę taką, iżbym góry przenosił, Lecz miłości bym nie miał, Byłbym niczym. 3. I gdybym rozdał ubogim całą swoją majętność, A ciało swe wystawił na spalenie, Lecz miłości bym nie miał Nic mi nie pomoże. 4. Miłość jest cierpliwa. Miłość jest łaskawa Miłość nie zazdrości, Nie szuka poklasku. 5. Miłość nie unosi się pychą, Ale jest pokorna, Miłość nie szuka swego Gniewem się nie unosi. 6. Miłość nie pamięta złego, Nie cieszy się z niesprawiedliwości. Lecz współweseli się z prawdą. Miłość wszystko znosi i przetrzyma. 7. Miłość nigdy nie ustaje, Zniknie to, co jest tylko cząstkowe, Teraz trwa wiara, nadzieja i miłość, Z nich zaś największa jest Miłość. (sł. 1 Kor 13, muz. ant. M. Machura) ŚPIEWNIKI, w których można znaleźć nuty do tej pieśni: Exsultate Deo to uznany i znakomity śpiewnik w opracowaniu Gizeli Marii Skop. Uwzględnia on najnowsze wskazania dokumentów Stolicy Apostolskiej na temat liturgii. Organiści, muzycy kościelni i wszyscy, dla których ważna jest troska o piękno liturgii, znajdą w nim szeroki wybór melodii części stałych Mszy Świętej, psalmów, pieśni na poszczególne okresy roku liturgicznego oraz hymny i pieśni okolicznościowe. ZAMÓW ŚPIEWNIK » A On mu powiedział: Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej. To jest największe i pierwsze przykazanie. A drugie podobne temu: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się cały zakon i prorocy. Dlaczego Jezus nazywa „nowym” przykazanie, byśmy się wzajemnie miłowali? Tylko raz Jezus mówi o przykazaniu, że jest „nowe”. Wieczorem przed swoją męką powiedział do uczniów: „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie.” (J 13, 34) Na czym polega ta nowość? Czy wzajemnej miłości nie wymagało dawne przykazanie: „będziesz miłował bliźniego jak siebie samego” (Kpł 19, 18)? Jezus nadaje miłości nowy wymiar. Mówi: „jak Ja was umiłowałem” w tej samej chwili, kiedy z miłości oddał wszystko. „Było to przed Świętem Paschy. Jezus (...) umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował.” (J 13, 1) Zaczął od umycia im nóg, mówiąc: „Dałem wam bowiem przykład.” (w. 15) Później, głęboko wstrząśnięty tym, że jeden z Dwunastu, apostoł Judasz, miał Go zdradzić, nie przestaje go kochać i okazuje swoją miłość, podając mu kawałek chleba: „wziął chleb i podał Judaszowi” (w. 26). Najpierw dał im przykład, później podał kawałek chleba, w końcu dopełnił swoje dary zostawiając uczniom nowe przykazanie: „Przykazanie nowe daję wam”. Tuż przed tą chwilą padły zagadkowe słowa: „Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą.” (w. 31) W jaki sposób Chrystus został otoczony chwałą, zanim przez krzyż i zmartwychwstanie wszedł do chwały swego Ojca? Już został otoczony chwałą, bo Jego chwałą jest to, że kocha. I właśnie dlatego teraz, kiedy „do końca ich umiłował”, objawiła się Jego chwała. Judasz „wyszedł w noc”, aby Go wydać. Jednak Jezus nie przyjmuje wydarzeń biernie: wydany, oddaje samego siebie, nadal kocha w sytuacji, która wydaje się beznadziejna. To jest Jego chwała. Przez nowe przykazanie Jezus włącza uczniów w to, co sam przeżywa, uczy ich kochać tak, jak sam kocha. Tego wieczoru modlił się: „aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich. (J 17, 26) Od tego momentu, jako miłość, zamieszka w nich, będzie w nich kochał. Jezus nie daje tylko słów, które trzeba przestrzegać, daje siebie samego. Dając nowe przykazanie, Jezus czyni dar ze swojej obecności. W Ewangeliach zapisanych przez Mateusza i Marka, po wyjściu Judasza natychmiast następuje ustanowienie Eucharystii; u Jana wtedy Jezus daje nowe przykazanie. Nowe przykazanie, tak jak Eucharystia, jest rzeczywistą obecnością. Tej nocy Jezus „wziął kielich, mówiąc: Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej” (1 Kor 11, 25). Jego przykazanie jest więc nowe, ponieważ należy do Nowego Przymierza, zapowiadanego przez proroka Jeremiasza: „zawrę z domem Izraela nowe przymierze (...) Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercach” (Jr 31, 31-34). W Nowym Przymierzu dawne przykazanie dane jest w nowy sposób. Boże prawo nie jest już wypisane na kamiennych tablicach, ale wypisane na naszych sercach przez Ducha Świętego, który jednoczy naszą wolę z wolą Boga. Jakie znaczenie mają przykazania dla naszej więzi z Bogiem? Według Jana apostoła komunia z Bogiem urzeczywistnia się poprzez przestrzeganie przykazań: „Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim.” (1 J 3, 24) Na Synaju Bóg zawarł przymierze z tymi, „którzy Go miłują i strzegą Jego praw” (Pwt 7, 9). Jeśli cofnąć się jeszcze dalej, do samych początków, Biblia mówi, że stworzywszy człowieka Bóg dał mu równocześnie przykazanie (Rdz 2, 16-17). Tak jakby bez przykazań nie istniały więzi z Bogiem. Można by odczuwać tę wszechobecność przykazań jako ciężar. A jednak, jakkolwiek paradoksalne może się to wydawać na pierwszy rzut oka, przykazania Boże są potwierdzeniem naszej wolności. Poprzez przykazania Bóg mówi do nas. To, co my nazywamy „dziesięcioma przykazaniami”, w Biblii nosi nazwę „dziesięciu słów” (na przykład Księga Wyjścia 34, 28). Poprzez przykazania Bóg mówi do nas i zachęca, byśmy sami wybrali (Pwt 30, 15-20). Zwierzętom Bóg dał zdolność instynktownego rozpoznawania tego, co słuszne. Do nas, ludzi, przemówił poprzez przykazania, ryzykując dał nam wolność. „Synogarlica, jaskółka i żuraw zachowują czas swego przylotu. Naród mój jednak nie zna Prawa Pańskiego!” (Jr 8, 7). Bóg ani nie programuje, ani nie wymusza zachowania człowieka. Mówi do nas. Jeremiasz skarży się na sytuację, jaka może z tego wyniknąć. Jeśli jednak Bóg nie chce prowadzić nas inaczej niż mówiąc do nas przez przykazania, to dlatego, że nasz wolny wybór – jakikolwiek miałby on być – liczy się dla Niego bardziej niż nasze poprawne zachowanie. Któregoś dnia młody człowiek spytał Jezusa: „co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?” Jezus odpowiedział mu: „Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania.” (Mt 19, 16-17) Dlaczego Jezus przeciwstawia zwykłe zachowywanie przykazań pytaniu o to, co trzeba czynić dobrego? Przykazania są czymś innym niż informacja o tym, co jest dobre, a co złe. Jezus przypomina, że „jeden tylko jest Dobry”. Poprzez przykazania Bóg nie przekazuje nam wiedzy o tym, co jest dobre, a co złe, ale wezwanie do słuchania i wprowadzania w życie tego, co słyszymy. Reakcja Jezusa każe myśleć o pierwszym przykazaniu Bożym wypowiedzianym w raju, kiedy Stwórca zabronił jeść „z drzewa poznania dobra i zła” (Rdz 2, 17). To zadziwiające przykazanie, które wzywa, przynajmniej na początku, żeby zrezygnować z poznania dobra i zła! To przykazanie wymaga, by Bogu pozostawić wiedzę. Umacnia ono w centrum ludzkiej egzystencji obszar niewiedzy, wolną przestrzeń dla zaufania, słuchania Boga. Przykazania odnawiają nasze więzi z Bogiem, kiedy rozpoznajemy w nich echo przykazań z raju, głos Boga, który mówi do nas: „Pozwól mi być twoim Bogiem, pozwól mi wskazywać ci drogę, zaufaj mi!” List z Taizé: 2003/4 hVHN9. 306 250 413 143 368 305 69 179 67